Precies 13 jaar geleden deed ik het spannendste wat ik ooit heb gedaan.
(Oké, ik jok, een kind krijgen vond ik nog véél spannender en dat had ik 16 maanden daarvoor al gedaan. Maar goed, dat levert minder fijne foto’s op in je tijdlijn 😉).
Ik sprong, samen met de duivel, uit een vliegtuig.
Ik, dat meisje dat altijd wel ergens een beer op de weg ontdekte. Dat meisje dat absoluut niet van de snelle glijbaan in Duinrell durfde. Dat meisje dat doodsangsten uitstond op de skipiste en om 11 uur ’s ochtends al reikhalzend uitkeek naar de après-ski. Dat meisje dat haast baalde als ze de eerste prijs won bij een tennistoernooi, omdat ze dan – o help – naar voren moest komen. Dat meisje dus.
Het grappige is… voor deze sprong ben ik geen seconde bang geweest.
Vanaf het moment dat ik bij de duivel op schoot ging zitten (Freddy voor intimi 😉), we samen naar de klep van het vliegtuig schuifelden, we nog even zwaaiden naar de fotograaf en toen met een achterwaartse salto (😶) het vliegtuig uitsprongen, kon ik alleen maar als een idioot lachen* en ‘waaaaaaaauuuuuuw’ denken.
Het leverde me een fantastisch avontuur op. En twee wijze lessen voor de rest van mijn leven én mijn ondernemerschap (waarvan ik op dat moment nog helemaal niet wist dat ik daar ooit over zou dromen).
1. Als je de knoop écht doorhakt, is iets spannends doen niet meer doodeng maar heerlijk opwindend.
Zolang je blijft dubben, blijft het eng. Als je er 100% voor gaat, valt die spanning van je af en wordt het een heerlijke adrenalinekick.
Vrij naar Johan Cruyfs ‘je moet schieten anders ken je niet scoren’. Als je nooit je hart durft te volgen, zul je nooit precies weten waar dat hart van jou precies ligt.
2. Je moet springen, anders kun je niet landen.
🪂 Zo werkte het in 2009 in Taupo, waar ik besloot: als je dan tóch in de ‘sky diving capital of the world’ bent, dan ga je gewoon springen. Fuck it, let’s do it. En ik landde, met een sky-high gevoel van geluk en zelfvertrouwen.
🪂 Zo werkte het toen ik in 2013 een fantastisch huis in Drenthe zag, en we in een split second besloten om de sprong te wagen en van Almere naar Dalen te verhuizen. Een paar maanden later landden we in Drenthe. Nooit een seconde spijt gehad.
🪂 Zo werkte het in 2016, toen ik na een vervelende periode op mijn werk ineens op een vacature voor een freelance communicatiespecialist stuitte en besloot: die opdracht is voor mij. In 10 minuten ‘gesolliciteerd’ en direct nadat ik hoorde dat ik daar inderdaad aan de slag mocht, mijn ontslagbrief ingediend. En zo landde ik in het ondernemerschap.
🪂 En zo werkt het ook nu. Eind 2022 besloot ik mijn copywriterschap op een laag pitje te zetten en mijn klanten voortaan als copycoach te helpen. Omdat ik heel sterk voel dat ik veel meer waarde voor mijn klanten heb als ik ze leer om zélf betere teksten te schrijven. Mijn visie en mijn nieuwe aanbod landden op mijn nieuwe website 😎 en de eerste trajecten leverden meteen superblije klanten op.
Dus ja: je moet springen, anders kun je niet landen. Als je nooit je hart durft te volgen, zul je nooit precies weten waar dat hart van jou precies ligt.
Even nieuwsgierig: welke dappere sprong heb jij gezet om te komen waar je nu bent?
Of, als je nog niet helemaal bent waar je wil zijn… welke sprong heb jij te maken, zodat je écht kunt landen…?
(*PS Als je denkt: wauw, bijzonder dat ze zo’n grijns op haar kop heeft nadat ze net op 5 km hoogte een onverwachte achterwaartse salto heeft gemaakt… ik had geen keus. Als je in een vrije val zit is het onmogelijk je wangen ooit nog in een andere positie te krijgen 😅)
