Taalnazi of gebrek aan modegevoel?

5 mrt 2018 | Persoonlijk

Mode. Ik ben er niet zo goed in. Als iets net in de mode komt, vind ik het meestal lelijk. Of onbelangrijk. Tegen de tijd dat het weer uit de mode raakt, denk ik: hmm… zal ik het dan toch maar eens proberen? Dat heb ik met kleding- en met interieurtrends. En misschien heb ik het ook wel met taal?

Nike Air Max en Aussies

Ik was al 17 toen ik mijn suffe C&A spijkerbroeken inruilde voor een Levis 501. Ook de andere modetrends die tijdens mijn basis- en middelbareschooltijd hoogtij vierden, liet ik onverschillig aan me voorbijgaan. Nike Air Max, L.A. Gears, hammerpants, leggings, plateauzolen… allemaal niet gehad. Ik vond het allemaal lelijk. Oké, niet allemaal: ik wilde heel graag L.A. Gears, maar die vond mijn moeder te duur.

L.A. Gears - modetrend in de 90s

De gewenste L.A. Gears – bron Consuwize.nl

Andere modetrends heb ik niet eens onthouden. Oh ja, Aussies, oftewel Australian trainingspakken. Die trend heb ik zeer bewust links laten liggen. Oef, wat vond ik díe lelijk! (Aussies blijken overigens nog steeds te bestaan, maar ’t is nooit mijn scene geworden…).

Gabbers in Aussies - bron Entoentv.nl

Gabbers in Aussies – bron Entoentv.nl

Ik en mijn ontbrekende modegevoel

Ook in de jaren ná de middelbare school heb ik geen talent voor mode weten te ontwikkelen. Mijn 501 droeg ik nog jaren nadat de bootcut-jeans zijn intrede had gedaan, en toen ik eindelijk klaar was voor die wijde pijpen, zette de rest van de wereld zijn zinnen ineens op de skinny jeans. Minstens drie jaar lang bleef ik stug mijn wijdepijpenbroeken dragen, want in een skinny voelde ik me net een wortel. Skinny jeans bleken een blijvertje, dus ik heb geluk, want je raadt het al: uiteindelijk zwichtte ik toch.

Mijn gebrek aan modegevoel geldt trouwens niet alleen voor kleding, ik heb het ook met interieurtrends. Een paar jaar terug kwam okergeel ineens opzetten als ‘mooie warme kleur voor in huis’. Sjemig, wat vond ik dát lelijk, die vieze poepkleur. Nóóit zou ik me daaraan wagen. Waarschijnlijk raakt het binnen nu en een half jaar uit de mode, want vorige maand ging ik toch overstag. Nu prijken er allemaal okergele kussens op de bank. En ik vind ze prachtig. Hét bewijs dat de trend weer bijna overgewaaid is.

Een bank vol okergele kussens

Een bank vol okergele kussens

Mode in taal

Ook de Nederlandse taal is aan verandering onderhevig. Laat ik dat voor het gemak ook maar mode noemen. Ieder jaar raken er nieuwe woorden in de mode. Die worden dan aan De Dikke van Dale toegevoegd. Andere woorden raken uit de mode en worden geschrapt. Taalregels die al sinds jaar en dag bestaan, hebben het zwaar. ‘De jeugd’ neemt het er niet zo nauw mee. Op social media zijn zinnen over me schatje, me moeder en me BFF bepaald geen zeldzaamheid. D’s en t’s lijken voor veel mensen steeds ingewikkelder te worden en spaties duiken op steeds raardere plekken op. Midden in woorden, welteverstaan.

De spatie maakt het verschil

Bron Spatiegebruik.nl

Ooit fout, nu goedgekeurd

Soms worden woorden zó vaak fout geschreven, of worden regels zó vaak verkeerd toegepast, dat de dat de nieuwe spelling wordt opgenomen in De Dikke van Dale en het Groene Boekje. Deze woorden waren ooit fout en worden nu officieel goed gerekend. Dat kun je natuurlijk fijn vinden, want het maakt de kans dat je iets fout schrijft een stukje kleiner. Maar voor sommige mensen is dit een doorn in het oog.

Het Groene boekje gaat met de mode mee

Het Groene boekje gaat met de mode mee

Weerstand tegen taalmode

Taalpuristen, ook wel vriendelijk taalnazi’s genoemd, zien veranderingen als verloedering van de Nederlandse taal. Ik noem ze overigens liever een groepje Galliërs dat dapper weerstand biedt. Zij willen het liefst dat alle – soms best ingewikkelde – grammaticaregels gehandhaafd worden. Zo was het, zo is het en zo zal het zijn. Sommige Galliërs stellen zich daarbij inderdaad als een taalnazi op: ze wijzen streng op iedere verkeerd geplaatste d of t. Tja, daar maak je geen vrienden mee (tenzij je eindredacteur of corrector bent zoals ik, dan word je er zelfs voor betaald, joepie!)

Dappere Galliërs die weerstand bieden

Dappere Galliërs – bron Kidsweek.nl

Liever taalridder dan taalnazi?

Andere mensen zetten het vriendelijker in. Zo straft Taalvoutjes elke taalfout genadeloos af, maar wel op hilarische wijze. En Signalering Onjuist Spatiegebruik toont aan dat de spatie vaak het verschil maakt. De Vereniging ter bevordering van het gebruik van het bedreigde Nederlandse woord maakt zich hard om – je raadt het al – bedreigde Nederlandse woorden te redden. Het zou toch zonde zijn als de woorden belhamel, laaienlichter, schobbejak en schavuit uit het woordenboek verdwijnen?

Bedreigde woorden

Taalfoutjes als modetrend

Zelf ben ik ook gek op taalfoutjes, ik geef het toe. Ik schreef ooit een blog over een spelfout in RTL Late Night, en uit de reacties bleek dat veel mensen die liefde delen. Ik deel dan ook graag spelfoutjes en woordgrapjes via mijn Facebook- en Instagramaccount. Soms worden ze zelfs opgepikt door Taalvoutjes!

Gespot door SterksTaaltje, gepost door Taalvoutjes

Gespot door SterksTaaltje, gepost door Taalvoutjes

En nee, ik zie mezelf zéker niet als taalnazi. Ook niet als taalridder trouwens. Ik vind taalfoutjes vooral grappig. Behalve als ik ze in een officiële uiting zie. Op een website, in een brochure of in de advertentie van een bedrijf. Alleen dan zeg ik er wat van. Maar zoals gezegd: dat is mijn werk.

Zie ik op social media in de reactie ‘me moeder, me mattie en me schattie’ voorbijkomen? Dan hou ik wijselijk mijn mond. Ik zie het maar als modetrend: ik vind het nu écht lelijk en stom, maar wie weet wen ik er ooit aan!

Je las een blog van mij, Annelies. (Wie?!)

Copycoach, communicatiestrateeg en liefhebber van mooie zinnen en flauwe woordgrapjes. Schrijft #tekstenwaarjeblijvanwordt, want saaie teksten zijn er al genoeg. En daar wordt geen mens én geen merk beter van. Dus wil jij je teksten meer laten shinen? Stuur me een berichtje!

Claartje blij door zakelijk tekenen

Hi, ik ben Annelies

Copycoach, communicatiestrateeg en (eind)redacteur voor bedrijven die online net zo inspirerend willen zijn als in het echt, zodat ze de allerleukste klanten en sollicitanten aantrekken.

Lees je gewoon lekker verder?

Boekentips

Recensie – Selma

De ondertitel van het boek Selma van Carolijn Visser trok meteen mijn aandacht: Aan Hitler ontsnapt, gevangene van Mao. Hoeveel tegenslag kun je hebben in je leven? Het boek won in 2017 de Libris Geschiedenis Prijs, dus dit moest natuurlijk gelezen worden.

Boekentips

Recensie – Kut kanker!

Veertien keer kanker krijgen en dan zó positief blijven… Iedere keer als ik Bibian Mentel op tv zie ben ik weer totaal ondersteboven van haar mentale veerkracht. Haar ‘mentelity’. Daar wilde ik meer van weten, en dus las ik haar boek.

Boekentips

Recensie – De waterdanser

Oprah Winfrey vond De waterdanser een van de beste boeken die ze ooit gelezen had. ‘Ik was compleet in de ban,’ zei ze. Meer aanmoediging heb ik niet nodig om een boek direct te gaan lezen.

Boekentips

Boeken waar ik blij van werd in mei 2022

In mei las ik 4 boeken, en hier lees je de recensies, waaronder 'Waarom vrouwen minder werken dan mannen'. Verplichte kost, wat mij betreft! En verder: Een thuis in Afrika, Kees de Jongen en Oorlogsdochter (lezen als je fan van Downton Abbey bent!)

Boekentips

Recensie – De vrouw die een jaar in bed ging liggen

Ik dacht dat De vrouw die een jaar in bed ging liggen ook waargebeurd was. Een volmaakte huisvrouw die dodelijk vermoeid raakt van altijd maar voor anderen zorgen en zelf ergens op het tweede plan blijven. Ik kon me wel iets voorstellen bij die moeheid 😉. 't Bleek fictie, wat even een tegenvaller was. Maar algauw werd het verhaal zó absurd dat ik toch graag wilde weten waar dit in vredesnaam zou eindigen!

Persoonlijk

Stralend falen

Mijn reactie op een column van Japke-d Bouma over de durf-te-falen-beweging. Die schrijft voor dat je bewust fouten moet maken en de woede van je baas op je hals halen. Vond ik wat van 😉

Boekentips

Recensie – Het meisje dat verdween

“Ik word bang van de titel van jouw boek,” zei mijn dochter. En terecht. Wat een horror moet het zijn, als je dochtertje zomaar verdwijnt. De dochter die je probeert te redden, maar die verraden wordt en moederziel alleen aan de nazi’s wordt overgedragen. Waargebeurd en afschuwelijk verhaal, maar wel een absolute aanrader om dit boek te lezen.

Boekentips

Deze boeken las ik in april

Ik deel graag over boeken waar ik blij van werd. Maar in april las ik er ook een paar met thema's als erfelijke alzheimer en kindermishandeling. Niks vrolijks aan, maar tóch aanraders.

Boekentips

Recensie – Mam, ik bel je zo terug

“Mam, ik bel je zo terug”. Hoe vaak heb ik dat zelf niet tegen mijn moeder gezegd? Maar in het geval van Nadine was het de laatste zin ooit die ze tegen haar moeder zei. Een paar minuten later was ze dood. Vermoord door haar ex. Ik las het boek om te lezen hoe het zover kon komen en welke impact het had op het leven van haar familie. Zeer indrukwekkend!

Boekentips

Recensie – Wen er maar aan

Als je keihard wil lachen, moet je dit boek van Maike Meijer lezen (je kent haar misschien wel van Toren C). Met teksten als 'zo'n honger dat ik kwijlend naar mijn flosdraad kijk of er nog iets aanhangt wat ik kan verorberen' en met tekeningen erbij die minstens zo hilarisch zijn. Lezen hoor!

Boekentips

Recensie – Ik kan er nét niet bij

Drie keer was ik zwanger. En drie keer maakte ik me flink zorgen of het kindje wel gezond zou zijn. Dar waren ze allemaal, gelukkig. Maar Sander Verheijen en zijn vrouw Jip hadden ‘pech’. In Ik kan er nét niet bij beschrijft hij op een prachtige manier hoe hun leven verandert als blijkt dat hun ogenschijnlijk gezonde tweelingzoons allebei een flinke handicap hebben.